"Jezelf blijven opvoeden over, door en met perspectieven die niet de jouwe zijn.” 

De Giant Peaches zitten in de huiskamer van initiatiefnemer Gladys in Sint-Gillis. Twee poezen (eentje genaamd Peach, echt waar!) komen af en toe hun kans wagen op een stukje kroepoek en Kristien, Céline, Nathalie, Dominique en Gladys doen zich tegoed aan een heerlijk glas wijn. Op de salontafel vanavond: Avernovan Louise Glück, in een vertaling van Radna Fabias. De Giant Peaches lezen, als vrouwelijke boekenclub, voornamelijk schrijfsters, maar breiden hun lectuur graag uit naar alles wat niet westers, cisman of wit is.

door Leau Gabriels

Vertel eens, hoe is jullie leesclub ontstaan?

Giant Peaches: In oktober 2016, in een appartement in Molenbeek. Sindsdien houden we een leeslijst bij en staan er al 52 boeken op de teller. We spreken steeds bij iemand thuis af en op die manier groeit de groep organisch. Eigenlijk komen er enkel via via nieuwe leden bij. We voelden de nood om een safe space te creëren met enkel vrouwen, om in alle veiligheid feministische werken te kunnen lezen, analyseren en bespreken.

Onze groep bestaat voornamelijk uit witte, hoogopgeleide vrouwen en we zijn ons bewust van die bubbel. Daarom vinden we het belangrijk om diversiteit in onze leeslijst voorop te stellen. Intersectionaliteit binnen ons feminisme is van het grootste belang. Het minste wat je kan doen is jezelf blijven opvoeden over, door en met perspectieven die niet de jouwe zijn. Sommige Peaches hebben literatuur gestudeerd en tijdens hun studies kwamen enkel de witte, mannelijke auteurs van dé canon aan bod. Daar wilden we graag van afstappen.

Zwartwit sfeerbeeld van boekenclub "Giant Peaches" die in de zetel iets bespreken
Fotograaf: Saskia Vanderstichele

Hoe kiezen jullie de boeken die de leeslijst halen? En wat houdt zon lijst precies in?

Peaches: We hebben gemerkt dat het veel makkelijker is om in te haken bij de leesclub als er verschillende boeken vastliggen. En je verliest minder kostbare discussietijd tijdens de bijeenkomsten. We kiezen er zon acht per jaar, onderverdeeld in verschillende categorieën. Daarvoor organiseren we Peach Pitches: iedereen die graag een boek op de lijst wil krijgen, mag het verdedigen met een korte pitch. De bedoeling is dat we uit verschillende categorieën lezen en genoeg leesvoer en interessante discussietopics hebben voor het hele jaar. Je hoeft er als Peach dus niet elke editie bij te zijn. Op voorhand een leeslijst opstellen en geen verplichte aanwezigheid verwachten, blijkt voor ons dus dé succesformule.’ 

Het boek dat jullie deze zomer aanraden, is Een klein detail’ van de Palestijnse schrijfster Adania Shibli. Helaas brandend actueel, maar waarom moest dit boek voor jullie dé tip van de Giant Peaches worden?

Peaches: Het boek werd inderdaad last minute toegevoegd aan onze leeslijst. Niet enkel door de actualiteit, maar ook door de sterke schrijfstijl van Shibli resulteerde het in een erg geanimeerde discussie. Het is een zeer verrassend boek, onder andere door het interessante taalgebruik. De helft van de groep had het in het Engels gelezen, de andere helft in het Nederlands. Het telt slechts zon 120 paginas; er is relatief lang over gedebatteerd. We hadden het over de actualiteit maar vooral over emoties, wat het boek met ons deed, waarom bepaalde figuren gebruikt werden en waarom elementen terugkeerden of welke diepere betekenis erachter school.

Het is vaak dankzij de discussies binnen de leesclub dat we pas echt de woorden vinden om uit te drukken hoe hard een boek ons geraakt heeft. Lezen is iets heel individueels en het is speciaal om er tijdens een leesclub iets collectiefs van te kunnen maken. We merken ook dat dingen die je in een andere context niet zo makkelijk zou delen, net heel makkelijk bespreekbaar zijn in de veilige omgeving van een gedeelde ervaring door een boek. Zon avonden werken dan ook heel vaak therapeutisch.

Waar komt de naam Giant Peaches’ eigenlijk vandaan?

Peaches: Ironisch genoeg uit een boek van Roald Dahl, een witte cisman! Maar hij verwijst natuurlijk ook naar de perzik-emoji, die vaak wordt gebruikt als verwijzing naar vrouwenbillen. Het moet ook niet altijd te serieus zijn, hé.

Lezen is iets heel individueels, het is speciaal om er tijdens een leesclub iets collectiefs van te kunnen maken.

Giant Peaches tipt: 

Een klein detail • Adania Shibli